6

Pamiętacie zdjęcie z poprzedniej notki? Że w jej snach jest jak ze snów i te sprawy?
Otóż objawiła nam się książka z tamtego zdjęcia.
Niepewnie wzięłam ją w swe dłonie, aby przeczytać opis na okładce.
I teraz cieszcie się, że siedzicie ;P
Czytam pierwsze zdanie:
"Wszystko zmieniło się tej nocy, kiedy zobaczyłam, jak płonący chłopak spada z nieba."
Tak parsknęłam śmiechem, że klientka, która obok rozmawiała z R. zaczęła się śmiać i zapytała co to za książkę fajną mam. Pogadałyśmy chwilę na temat ambitnej literatury i biegnę za R. pokazać jej to jakże głębokie zdanie.
R. komentuje:
"No tak, bo teraz już nie wystarczy jak facet świeci w słońcu. Teraz muszą jeszcze płonąć."
Przeżyłam drugi atak śmiechu i czytam dalej:
"Spojrzałam w okno, tuż zanim się pojawił."
One to mają wyczucie czasu w tych książkach.
"I wtedy powoli, jak piórko na delikatnym wietrze, przefrunął za szybą."
No normalka, co, nigdy Wam nie latał za oknem płonący facet? Dziwni jesteście ;D
"Odwrócił w moją stronę twarz. Usta miał otwarte w niemym krzyku."
Pewnie chciał wrzasnąć "Co się gapisz, polatać nie wolno?"
"On nie tylko płonął.
On był ogniem."
I tu się powinna jakaś złowieszcza muzyka pojawić czy coś. Toż to na horror zakrawa ;D

Normalnie ja muszę to przeczytać.
Rzekłam.
I niech mi płonący chłopak za oknem przeleci jeśli tego nie uczynię ;]
Wrażeniami się oczywiście podzielę, o ile nie umrę w męczarniach przy czytaniu ;]